Afgelopen zaterdag 17 maart mocht ik het genoegen hebben er bij te zijn dat Die Haghe C1 naar het NK in Dordrecht ging om voor de titel Kampioen van Nederland te strijden. En wat voor een geweldige dag werd dit. Geen wedstrijd verloren en dan na strafworpen 2^e worden is dan wat je noemt erg zuur.

De dag begon natuurlijk met het vertrek met de bus en ja er is er altijd wel één die te laat komt maar om 08.38 vertrokken wij dan naar Oranje Wit welke dit kampioenschap organiseerde. Bij aankomst ging het team naar de kleedkamer, de versierploeg in de zaal aan de gang en de overige supporters naar de kantine om van een warm bakkie koffie of thee te genieten. Vooraf waren de bespiegelingen niet van de lucht maar uiteindelijk was men er van overtuigd dat dit wel eens een succesvolle dag kon gaan worden. Ook van supporters van andere verenigingen kreeg ik te horen dat Die Haghe C1 tot de favorieten behoorde en dat doet je geel/zwarte hart erg goed om te horen dat men met zoveel, hoe moet ik het noemen, angst of respect naar onze kanjers kijkt.

Tijdens het inschieten stroomde de tribunes vol en niet veel later begon het voorstellen. Bij de opkomst van onze kanjers klonk er een oorverdovend caldonia door de hal en toen ik omkeek zag ik gewoon zo’n 120 kanaries uit volle borst schreeuwen en zingen. Fantastisch om te zien dat er zo veel vanuit Den Haag waren gekomen.

DIE HAGHE moest de eerste wedstrijd tegen niemand minder dan HKV/Ons Eibernest en dat beloofde veel strijd en passie. De eerste helft ging het gelijk op was het superspannend,  maar de tweede helft wist Die Haghe “De Eibers” hun wil op te leggen en wonnen verdiend met ik dacht 11-6. Deze overwinning werd prachtig met het publiek gedeeld en na de felicitaties trok men weer naar de kleedkamer om zich voor te bereiden op de volgende tegenstander.

Omdat ik als videoman overal bij mocht zijn, kreeg ik mee dat Alex dus mee was gekomen om de andere tegenstander te bespieden. Niet de coaches Mandy en Maurice namen het woord, maar lieten eerst Alex uitleggen wat zijn bevindingen van KV Drachten waren. Ook dit getuigd weer van grote klasse hoe Die Haghe leeft binnen de leden. Na de rest van de bespreking lekker weer de hal in en op naar de wedstrijd.

Of het nu kwam door zenuwen of omdat men de tegenstander niet goed kende weet ik niet, maar het liep de eerste helft niet echt voor Die Haghe. Dit kwam mede doordat Drachten er een laag tempo op nahield om zo te proberen onze jonge kanaries uit het spel te krijgen. Aanvankelijk lukte dit goed en keek Die Haghe bij rust tegen een 2-3 achterstand aan. De tweede helft paste Die Haghe 2 wissels toe en dat bleek goud waard. Direct de eerste aanval de 3-3 en vlak daarna de 4-3 voorsprong. Hierdoor steeg het vertrouwen en schroefde het tempo op waarop de tegenstander geen antwoord op had. Een mooie 7-4 werd de uitslag en dus ook de 2^e wedstrijd gewonnen.

Inmiddels was in de kleedkamer duidelijk geworden dat DVO ook beide wedstrijden had gewonnen en dit dus al een finale voor de 1^e plek in de poule zou worden. De winnaar mocht dan gaan strijden voor de titel. En ja hoor, daar kwam onze spion Alex ook weer om het hoekje kijken om zijn bevindingen over deze tegenstander uit te leggen. Ik moet zeggen dat de ploeg hier zéér aandachtig naar luisterde en zelfs met vragen kwam over sommige spelers. De opstelling werd bekend gemaakt en niet veel later naar Hal 2 voor deze belangrijkste wedstrijd tot nu toe.

Ondanks dat onze supporters moesten wachten tot de andere wedstrijd was afgelopen vonden zij bijna allemaal een plek op de véél te kleine tribune. Maar ook hier lieten zij duidelijk horen dat zij er waren om onze kanjers te steunen. Vanaf minuut één waren de ploegen aan elkaar gewaagd maar was het Die Haghe wat een 2-0 voorsprong nam. DVO liet zich niet uit het veld slaan en kroop weer langszij en ook bij het rustsignaal stonden de ploegen gelijk (4-4). De spanning was om te snijden en tot aan 5 minuten voor het eind was het nog steeds gelijk (5-5) maar Die Haghe schakelde bij en liep uit naar 7-5 en leek dit de beslissing. Toen niet veel later de 5-8 werd gescoord wist ik niet wat ik hoorde. Een orkaan van geluid kwam over mij heen omdat ik onder de tribune stond. Uiteindelijk won Die Haghe verdiend met 10-8 naar ik meen en was de grote FINALE een feit. En dat werd gevierd met de supporters welke gewoon de zaal in kwamen rennen om hun helden te feliciteren.

Nu begon het lange wachten want eerst werden nog andere wedstrijden gespeeld. Maar ja, voor tegenstander FORTUNA duurde dit nog langer want die hadden voor ons gespeeld. Of dit een voordeel is of niet weet je nooit. De één vind van wel en de ander weer van niet. Wat mij opviel was dat de ploeg ijzig kalm bleef gedurende het wachten. Ik denk dat de coaches hier een belangrijke rol in hebben gespeeld want zij lieten de ploeg even lekker vrij om naar de familie te gaan. Natuurlijk tot een bepaalde tijd want toen moest de knop om en de focus weer worden opgepakt. Beide ploegen hebben geen geheimen voor elkaar en dus was het zaak om vooral je eigen spel te spelen en die van de tegenstander te ontregelen. En dan komt daar het moment van de opstelling waarbij er verteld moet worden wie er gaan spelen en wie niet. Nou ik heb zelden spelers zo zien reageren als bij deze ploeg. Een ieder schikte zich met de rol en pepte elkaar lekker op in de wetenschap dat het resultaat voor alles gaat. Wat er ook zou gebeuren winnen of verliezen, met zo’n instelling als ploeg kan je alleen maar trots zijn.

Ja en dan was het zover de FINALE tegen FORTUNA in een afgeladen sporthal vol enthousiaste supporters en andere toeschouwers want iedereen wilde deze wedstrijd natuurlijk zien. Eerst het voorstellen van de ploegen, de laatste peptalk en begon de wedstrijd. Die haghe had direct het betere van het spel en wist een kleine voorsprong van 3-1 te nemen. Jammer was dat de 4^e treffer niet kwam en wist Fortuna bij 4-4 weer op gelijke hoogte te komen. Ook de 2^e helft was Die Haghe de betere maar kon het niet voor elkaar krijgen om voldoende afstand te nemen. Na de 6-4 leek dit wel te gaan gebeuren maar bleek Fortuna over veerkracht te beschikken en kwam het op gelijke hoogte en had zelfs dé kans om een paar seconde voor tijd de beslissing te maken. Gelukkig voor alles wat Die Haghe was werd de strafworp gemist en moesst er een verlenging aan te pas komen. Een korte pauze en toen moest men weer aan de bak. Ook nu nam Die Haghe steeds een doelpunt voorsprong maar had Fortuna steeds een antwoord klaar en ik denk wanneer ze tot de volgende dag hadden doorgespeeld was het nog steeds gelijk. Zodoende kwam er na de 11-11 in de verlenging ook geen winnaar en moesten strafworpen de beslissing brengen wie zich tot kampioen mocht kronen. Wat opviel was dat er geen muntje op werd gegooid om te zien aan welke kant deze genomen werden maar was het de scheidsrechter die besliste aan welke kant en dat bleek dus aan de kant van Fortuna. Niet heel erg zou je denken, maar de supporters van rood en wit hadden een apparaat bij zich waarop een zwaailicht zat en deze werd telkenmale aangezet wanneer spelers van Die Haghe aan de beurt waren en zij hier dus last van hadden. Ook hier greep de scheidsrechter en/of organisatie niet in. Beide teams stonden stijf van de zenuwen en was het uiteindelijk Fortuna wat er één meer scoorde en dus de titel behaalde.

Alom treurnis natuurlijk bij onze kanjers maar daar waren onze supporters weer om ook hier de ploeg op een fantastische manier te steunen (al zag ik bij menigeen ook een traantje vloeien). De prijsuitreiking werd een formaliteit en nam Die Haghe de zéér verdiende beker in ontvangst en ging tot slot naar hun supporters om hen te bedanken voor de geweldige steun die zij hebben gehad.

Tot slot wil ik nog wel even kwijt dat ik met een trots gevoel naar huis ben gegaan en dat ik heb genoten dat ik de gehele dag met jullie heb mogen doorbrengen en herhaal wat een sportcommentator ooit zei:  WAT EEN FANTASTISCH STEL ZIJN JULLIE TOCH !!!!