Die verre uitwedstrijden met Die Haghe 4 hebben toch nog zijn waarde: ik kan rustig aan een verslagje werken over de C1. Het is maar goed dat er dit weekend geen verslag over Die Haghe 4 wordt geschreven.

Ook deze week stond er weer een lekker potje op het programma; onze vrienden aan de Steenwijklaan. Dé Haagse derby. Ook deze een keer ploeg die we al een tijdje kennen. Wéér een grote test om te kijken waar de C1 nu staat. Op het veld hebben we nog een oefenpotje tegen hen gespeeld en daar gingen we er nog wel even hard af. Ook vorig jaar ging HKV er steeds nét met de winst vandoor.

Vandaag moest dat dan maar eens veranderen. Hun spelletje is bekend, aan ons de taak om daar een keer goed mee om te gaan. Vol goede moed gingen we dan ook lekker fel de wedstrijd in. We pakten het initiatief en konden een klein gaatje slaan, want ook verdedigend hielden we goed ons koppie erbij. Frustrerend was echter (aan beide kanten) dat veel goede acties, die onrechtmatig afgestopt werden, niet leidden tot een vrije bal of strafworp. Ik schat in dat we hierdoor helaas nog wat doelpunten zijn misgelopen. Maar goed, hier mag je nooit te lang mee blijven zitten, dus Maurice en ik gaven dan ook aan om vooral op het eigen spel te blijven concentreren. We hadden een gaatje van twee en pal voor rust wist Tijn nog even met een “beauty” de 6-3 te maken, zodat we met een lekker gevoel konden rusten.

We hadden over het eigen spel weinig te klagen en gaven dan ook aan om allemaal net zo scherp en fel die tweede helft in te gaan.

En wat voor een tweede helft werd het. HKV gaf zich duidelijk niet gewonnen gooide er een schepje bovenop, want ondanks dat wij via Kirsten op 7-3 kwamen, wisten zij daarna snel de achterstand te verkleinen. Stukje bij beetje kwamen zij dichterbij en namen het initiatief over. Op dit moment kwam Kirsten ook nog eens heel vervelend neer na een ongelukkige val. Een gekneusde enkel is het gevolg en ook van hieruit wensen we je nog veel beterschap, we hopen je snel weer te zien. HKV had inmiddels een voorsprong gepakt van 8-9 en ook nu hadden we, na een aantal goede doorbraken, zeker nog wat strafworpen mogen krijgen, maar de beste man wilde er niet aan. Ik ben er de persoon niet naar om lang kritiek te blijven geven op de scheidsrechter, want ook zij komen ons helpen in hun vrije uurtjes, maar ik denk dat het niveau even te hoog gegrepen was. Echter was het ook hij die ons nog in de wedstrijd hielp.

Toen de laatste minuut inging stonden wij 9-10 achter en door alle frustratie werd de hoop al bijna opgegeven. We kregen de bal tot 2x toe in de aanval en wisten helaas niet te scoren. We gingen er dan ook niet vanuit dat de bal nog terug zou komen, maar toen… de bal kwam wonderbaarlijk toch nog terug en Zohier, die door de coaches nog wanhopig diep werd gestuurd, ontving de bal, schoot… 10-10! De volgepakte Gaslaan ontplofte! Zowel van blijdschap als van frustratie. Die laatste minuut kan namelijk best wat langer hebben geduurd. Toch goed dat wij nog geen zuivere speeltijd hebben, maar terecht is de uitslag zeker.

Kortom; genoeg om over na te praten, maar wat een wedstrijd was het. Een wedstrijd waarbij wij de eerste helft de bovenliggende partij waren en zij de tweede. Er is keihard voor geknokt en hiermee is weer bewezen dat we het iedereen lastig kunnen maken. Volgend wéér een test (het staat heel dicht op elkaar in deze poule); het ongeslagen Meervogels komt op bezoek. Wederom de moeite waard om even te komen kijken; 16:00 uur in de Gaslaan, be there!

Alex